Stadigaan raak ons gewoond daaraan!

Er lijkt al wel een week voorbij, wat een indrukken doen we op in een paar dagen!

Vorige week was er in Gobabis een gebedsweek waarvan vrijdagavond één van de laatste keren was. Jac-Louis leidde deze avond. Het zou om 19.00 uur beginnen en we kwamen ongeveer tien minuutjes later aan. Rustig aan! Voordat het groepje compleet was, was het bijna half 8. Wat bijzonder, even stil staan rondom de Bijbel. Er zat ook niet echt een structuur in, want dan begon er weer iemand te zingen, dan weer bidden. Blij dat we toch een beetje op tijd in bed lagen vielen we al snel als een blok in slaap.

Zaterdagochtend, rustdag! Omdat Jac-Louis en Gijsbertha op zondag erg druk zijn. Een mooi rondje gewandeld! Een soort boswandeling? Alleen dan zonder bomen. We vonden op een gegeven moment een grote modderplas, heerlijk, even de voeten erin! Maar wat een droogte eromheen! Toen we terug kwamen werden er kolen gemaakt om daarna lekker te barbecueën. Nou, geen pakket van de supermarkt of slager, maar een lekker schaapie van die plaas, oftewel de boerderij:) Wat een rust, wat een tijd overal voor. Soms jeukten onze handen, maar konden we ook wel weer genieten van de rust. Aan het einde van de middag zijn we op visite geweest bij ome Henk, want hij was jarig. Ome Henk is jaren geleden gestart met de stichting, maar nog wel betrokken. Even een cadeautje halen? Nou ze hadden nog wel een paar jonge konijntjes in de tuin, die lust ome Henk wel! Wel een paar maandjes wachten nog hoor, dan heb je iets meer vlees! 's Avonds hebben we nog een spelletje Wingspan gedaan. Lekker slapen!

Zondagochtend! De kerkklokken hoorden we al luiden toen we wakker werden. Jac-Louis zou voorgaan in een dienst in het schoolgebouw in de sloppenwijk. We moesten er om 9 uur zijn, maar rond tien over 9 kwamen we daar aan en de helft van de stoelen was toen ongeveer bezet. Maar na een uur was het toch gevuld. Intussen hebben de kinderen en de jongeren gezongen, en werd er uit de Bijbel verteld. Wel met een vertaler ernaast, want er zijn verschillende volkstalen onder deze bewoners. We keken onze ogen uit en af en toe klapperden onze oren, want Afrikanen kunnen goed zingen:) O ja, eind van de dienst moesten we gaan staan en ons even voorstellen, we werden hartelijk ontvangen!

Na de dienst zijn we naar huis gegaan en hebben we met elkaar gegeten en zijn we 's middags naar een soort zondagschool voor de sponsorkinderen gegaan. Daar werden we al snel op het podium geroepen en moesten we vertellen wie we waren, maar ook de kinderen motiveren om doordeweeks naar school te gaan. En of we niet een liedje wisten die we hen aan konden leren? Eh even een Engels liedje bedenken? Doe maar 'Read your Bible, pray every day'. Ook de Nederlandse versie maar doen? O ja, weten jullie geen spelletje die je kan doen met hen? Nou, in het Engels, hellup... Gelukkig was er een enthousiaste meester die hen de rest van de middag heeft vermaakt. Ook leerden de kinderen veel Bijbelteksten uit hun hoofd en moesten ze deze hardop opzeggen. Een bijzondere ervaring! 

Avondeten kennen ze hier niet, maar we hadden wel lekkere courgette loaf gemaakt voor na de Bijbelstudie. Rond 18.00 uur kwamen er allemaal blanke Afrikanen, naar het huis van Gijsbertha en Jac-Louis. We moesten ons erg inspannen om het allemaal te volgen, maar wel interessant! Iedereen kreeg een Bijbeltekst en kon iets persoonlijks daarover zeggen. Moe van deze dag hebben we daarna een lange nacht gemaakt.

Maandagochtend, benieuwd wat deze dag zou gaan brengen! We zijn vanmorgen met Jac-Louis de sloppenwijk in gegaan. Eerst stopten we bij Lena en haar moeder. Lena is een vrouw van 30 jaar met een verstandelijke beperking. Nou, als de middelen er niet zijn, wat triest is het dan! We konden haar opvrolijken met een bellenblaas die we mee hadden genomen en zowaar kwam er een brede glimlach op haar gezicht. Even later reden we weer verder door de sloppenwijken. Zoveel kinderen, zoveel armoede, dit heeft ons echt geraakt. Daarna stopten we bij een ander jongetje met een verstandelijke beperking. Hij kan niet lopen, zijn behoefte doet hij op de grond en hij schuift zichzelf zittend van de ene naar de ander plek. Men weet niet hoe ze deze jongen kunnen stimuleren in zijn ontwikkeling. Maar een duidelijke eigen wil heeft hij en het is een heel blij jongetje! Wij waren meteen verliefd.... We hebben voor hem een ballon opgeblazen en ook een bellenblaas gegeven. Wat een pretlichtjes! Met een voldaan gevoel zijn we even later weer terug gereden naar huis om te eten. Ondertussen was er een jongen van 18 bij gekomen, hij had vanmorgen zijn rijbewijs gehaald! Vol trots was hij aan komen lopen, hoe lang had hij gelopen? Maar hij wilde het toch komen vertellen. Zo mooi, het huis staat hier voor iedereen open. Ook een meisje van 12 is er bij gekomen. Zij komt doordeweeks in dit huis wonen, want dit kan wegens omstandigheden in de familie thuis niet. Ze voelt zich helemaal thuis. 

Vanmiddag zijn we naar de school gegaan waar de kinderen van verschillende mentoren huiswerkbegeleiding krijgen. Wat hebben we genoten! We mochten samen de kleine kinderen schrijfles geven. Waar de één in graad 1 zit en golfbewegingen moet maken, zit de ander al in graad 2 en kan hele woorden schrijven. En de pengreep, ook een dingetje! Na een uurtje was de concentratie wel op en hebben we met hen nog wat spelletjes gedaan en liedjes gezongen. Wat een pret met die Hollandse dames, vooral onze haren zijn heel interessant!