Ons tweede naweek in Gobabis

Zaterdag

Vandaag gingen we op pad, maar waar heen? Dat wisten we zelf eigenlijk ook nog niet… We twijfelden eerst tussen 3 opties, Harnas Wildlife, Die Dam waar we vorige week zaterdag ook waren geweest of een andere lodge op ongeveer 20 minuten rijden. We hadden van Jac-Louis gehoord dat bij de lodge ook een safari tour gedaan werd, en daar had vooral Maarten wel erg veel zin in. Dus heeft Jac-Louis voor ons gebeld of het mogelijk was om naar de lodge toe te gaan en de safari tour te doen. En… goed nieuws…. Dat kon geregeld worden, en we waren van harte welkom. Aan het einde van de ochtend zijn we naar de lodge gereden, wat een mooie plek in de natuur! Minutenlang rijden over stille zandpaadjes voordat we op het grote terrein van de lodge kwamen. En wat was het daar mooi! We werden heel gastvrij ontvangen met een drankje en we werden bij het zwembad gebracht.  We hebben heerlijk uitgerust op de ligstoelen en een duik genomen in het zwembad. We konden er ook heerlijk eten.

De tijd tikte ondertussen ook langzaam maar zeker door en het was al bijna 17 uur. Tijd voor de safari tour… De grote Jeep vertrok vanaf de receptie van de lodge en voor we goed en wel op weg waren zagen we al een grote groep antilopes! Dat was een goed begin. Deze safari was niet helemaal Marielle haar favoriet. Ze zat tussen Maarten en Jarine in met een gezicht alsof ze elk moment opgegeten kon worden. Maarten had z’n camera meegenomen zodat hij goed kon inzoomen op alle beesten. Maar… oh oh na een klein half uurtje was de accu leeg… En nog wel zo goed aan gedacht om ze mee te nemen naar de lodge, maar in de tas laten zitten die in de auto zat. Tjonge…..waat een toestand! Ondertussen zagen we het ene na het andere dier, van struisvogels, gnoes, zebra’s, en nog veel meer. Het meest bijzondere waren de giraffen met hun jonkies. We konden erg dichtbij komen. Maar het weer bij deze safari was  erg dreigend, rondom flitsen en gerommel. Dit gaf wel een bijzondere lading aan deze rit. Na iets meer dan 2 uur zat de safari tour erop, wat een ervaring… om niet snel te vergeten. Het was nu al bijna half 8, snel afrekenen en naar huis want het weer werd steeds dreigender en de buien kwamen snel dichterbij. Wat waren we dankbaar toen we weer veilig thuis kwamen.

Zondag

Op deze zondag hadden we met Jac-Louis en Gijsbertha besproken dat we naar de Bushman kerk zouden gaan. Dit was in de andere Light for the Children school in Epako. Toen we daar aankwamen werden we hartelijk begroet door de pastor. De dienst begon met het zingen van verschillende liederen, wat klonk dat mooi! Daarna het bidden, iedereen door elkaar in verschillende talen. Verschillende mensen gaven getuigenissen over hun leven of recente gebeurtenissen. Bijzonder om te horen dat een man al heel lang niet in de kerk was geweest en nu voor het eerst weer terug was. Hij was terug geroepen door God. We lazen over staan in het geloof, strijden door de Geest van God. Tijdens de dienst kwamen er nog 2 Duitse vrijwilligers binnen die we mee zouden nemen naar het huis van Jac-Louis en Gijsbertha om samen te eten. De dienst werd afgesloten door zingen, bidden en handen geven aan elkaar om de zegen toe te wensen. Toen was de dienst voorbij en gingen we snel naar onze auto met de Duitse vrijwilligers die meereden. Maar niet zo snel… Er kwam een vrouw naar ons toe die ons meenam naar 2 mannen die vertelden dat hun auto kapot was en ze moesten naar het ziekenhuis. Wat moeten we hiermee dachten we. Maarten heeft aangegeven dat als ze dingen nodig hebben ze dit het beste met Jac-Louis konden regelen omdat die hier meer weet. Marielle benoemde dat we zouden bidden voor hun. Na dit oponthoud en nog even snel knuffelen met de kinderen bij “mama” Tomoki zijn we naar Jac-Louis en Gijsbertha gereden om te eten. Het was al bijna half 1 geworden, hier zijn de kerkdiensten wat langer dan in Nederland.

Jac Louis en Gijsbertha kwamen ook uit de kerk, en hadden nog een paar kinderen mee genomen. Zo hadden we een maaltijd met heel veel personen….We vonden het mooi om de verhalen van de Duitse vrijwilligers te horen. Na het eten hebben we een uurtje uitgerust en zijn daarna naar de Abba klas gegaan. Maarten is met Jac-Louis mee gegaan om 2 kinderen van de Abba klas te bezoeken die niet gekomen waren. Deze waren helaas allebei niet thuis, er zat niets anders op dan om te ouders te bellen en ze te vragen om naar de Light for the Children school te komen. Beide ouders gaven aan dit te zullen doen. Hierna moesten ze nog naar een jongen van de Group of Hope. Dit is een project voor de straatkinderen van Gobabis. Zodat ze niet meer op straat leven en drugs gebruiken, maar dat ze een goed bestaan leren op te bouwen. Bijzonder om te zien hoe Jac-Louis in de sloppenwijk op straat bidt en preekt. Nadat Jac-Louis hen een boodschap had gegeven, zijn Maarten en Jac-Louis terug naar de Light for the Children school gegaan waar Jarine en Marielle nog steeds waren. Zij hebben geluisterd naar de kinderen daar en waren bij het bijbelverhaal van Kees. Mooi om de kinderen weer te zien.

Maandag

Als het goed is onze laatste dagen in Gobabis. Het voelt wel een beetje raar hoor. Vanmorgen gingen we eerst op pad met Derrick en Florinda. We haalden hen op bij de school. En wat bijzonder om te zien dat Niklaas één van de andere mentoren in het lokaal gestart was met het geven van onderwijs. Hij zat met één van de sponsorkinderen aan tafel te rekenen. Heel mooi dat deze kinderen nu al een vorm van dagbesteding krijgen. We waren er  van onder de indruk. De andere ouders moeten nog geïnformeerd worden en dan kunnen ook die kinderen komen. Jenden een jongen met Downsyndroom was ook aan het werk op school. We hadden zijn huis nog niet gezien en hadden ook zijn geboortedatum (geboortecertificaat) nog nodig. In de auto namen we Jenden mee naar zijn huis. Het paste maar net in de auto. Vol trots vertelde hij dat hij aan het vegen was op school. Na het eten geven gingen we verder……. We zoeken al een paar dagen naar Izelda. Een meisje met hele dunne armpjes en beentjes, die vergroeid is, en niet kan lopen, praten of eten. We hebben van het sponsorgeld een flesje voor haar gekocht en insure melk. Dit is om aan te sterken. Wat waren we dankbaar dat ze vandaag thuis was en we haar het flesje konden geven. We maakten meteen een flesje klaar en oefenden met drinken. Izelda vond het heel moeilijk en het duurde even voor ze begreep hoe ze de melk uit de fles kon drinken. Oma vertelde dat Izelda alleen ontbijt at (een waterig papje wat ze meteen lepeltje naar binnen gieten) en de rest van de dag niet. We hebben uitgelegd dat Izelda deze voeding 3 keer op een dag moet, en hopen dat Izelda door deze melk sterker wordt. Vervolgens bezochten we nog een sponsorkindje die we nog niet gezien hadden, Eddy. Eddy heeft een auto ongeluk gehad en daardoor een gebroken schedel. Wat een wonder dat deze jongen nog leeft. Hij kan helaas niet naar school. We hebben een foto van hem gemaakt en gaan op zoek naar een sponsor voor Eddy. Het eten was al weer op, dus Maarten is met Derrick en Florinda opnieuw naar de winkel gegaan. Jarine en Marielle zijn op bezoek geweest bij de tweeling Sarah en Esther. Ze hadden nieuwe jurkjes gekocht, dus dat werd weer even passen voor de meiden. We hebben heerlijk geknuffeld, bellen geblazen en liedjes gezongen. We hebben de meiden al helemaal in ons hart gesloten. Daarna hebben we nog eten gebracht bij een aantal kinderen die een sponsor hebben gevonden. Wat vliegt de tijd, en voor deze dag staat nog veel meer op de planning…… maar daarover later…..