Mooi ontwikkelings en vordering

Maandag

We mogen weer aan de slag voor Side by Side. Maandag hadden we afgesproken dat we half 9 Derrick en Florinda ophaalden. Uiteraard werd het weer wat later dan afgesproken. We reden eerst naar de winkel om boodschappen te kopen voor 10 kinderen met een beperking die een sponsor hebben gekregen. Geweldig dat er zoveel sponsors zijn gevonden. Maar we zoeken nog steeds nieuwe sponsors. De auto ligt helemaal vol, en nu weer hard aan de slag om kinderen met beperking te bezoeken. We gaan bij ze langs, we spelen met ze en daarna geven we het eten. We brengen hun beperkingen in kaart, hun omstandigheden, en we maken een inschatting van hun niveau. Met Derrick en Florinda overleggen we wat er nodig is, en kunnen zo heel  gericht een afweging maken in wat we ze geven. Zo waren we bij Izelda van 7 jaar. Zij was een blij en vrolijk meisje, maar heeft veel beperkingen.  Het zou mooi zijn als we voor haar een flesje kunnen kopen, zodat zij daaruit kan leren drinken. En dan goede melk met proteï+ne bijvoorbeeld. Hopelijk kunnen we haar snel helpen. Ook zijn we terug geweest bij Immanuel en Maria, die nu beiden een sponsor hebben. We brachten bij hen beide eten, en keken met elkaar wat er nog meer dringend nodig is. Maria zal misschien naar school kunnen, en ze heeft daar spullen voor nodig. Ze heeft bijvoorbeeld schoenen nodig. Maar hoe weet je nu de juiste schoenmaat. Derrick was heel creatief. Hij zocht een stuk karton en tekende het voetje van Maria. Nu weet hij haar maatje en kunnen we schoenen gaan kopen. Ze loopt op blote voeten, en langs de weg ligt bijv ook veel glas en scherpe voorwerpen. Dus mooi om schoenen voor haar te gaan kopen. We hebben nog een aantal kinderen bezocht, en daarna heerlijk lasagne gegeten.

Vanmiddag hadden we een vol programma. We hadden een vergadering met Jac-Louis over hoe ze verder gaan met Side by Side wanneer we terug in Nederland zijn. Fijn om deze dingen face to face te bespreken…. We hebben ook gekeken welke collega’s geschikt om te werken bij Side by Side. Meteen daarna hadden we een vergadering met Albert Scheffer. Albert woont in Nederland en gaat regelmatig naar Gobabis. Hij kent Gobabis goed en heeft veel lijntjes en contacten met het ministerie. Hij gaat aan de slag om een gebouw te regelen voor Side by Side. We hebben in deze vergadering besproken wat wij tegen zijn gekomen. Welke beperkingen hebben de kinderen en wat is er nodig. Anneke was er ook bij. Zij is een tropenarts en hoopt in april met Albert mee te komen.

Na de vergadering meteen de auto in…. Op naar de plot van Pieter en Corina. Zij hebben een boerderij gekocht net buiten Gobabis. Prachtig om te zien en de plannen van Lech Achari te horen. Ze willen een camping, kaasmakerij en koeienboerderij maken. Om zo ook werkgelegenheid te creëren voor de mensen uit de sloppenwijken van Epako. We hebben heerlijk gepicknickt bij de boerderij en overal gekeken. De pampers die we in Nederland hadden ingezameld en via de container meegegeven hadden lagen ook nog op de plot. We hebben een auto vol meegenomen en hopen deze te gaan uitdelen.

Dinsdag

Vanmorgen zijn we weer op pad gegaan met Derrick en Florinda. In het begin liep alles wat moeizaam. In plaats van dat we dingen konden afronden, kregen we er alleen maar werk bij. Er kwam een nieuw kindje op ons pad. Magdalena. Zij heeft ook een beperking, maar ze vond ons wel wat spannend. Dus na alles opgeschreven te hebben zijn we weer verder gegaan. Veel kindjes waren niet thuis of bij een ander huis. We hebben lang gezocht naar King. Naar hem zoeken we al een aantal dagen. Eerst was hij bij de boerderij en daarna konden we hem niet vinden in de sloppenwijk. We hadden met elkaar besloten om het zoeken voor nu op te geven en naar een ander kindje te gaan. Op dat moment stond King met zijn moeder naast de auto. Zo wonderlijk. Ze liepen naar hun stek, en wij reden er achter aan. Zo konden we toch dit bezoek doen. Vervolgens gaf Derrick aan dat we op bezoek gingen bij Tenencia. We keken even op onze ap of er nog nieuws was en zagen op dat moment een berichtje dat één van de sponsors voor Tenencia had gekozen. Wat bijzonder, nu hoefden we daar niet met lege handen aan te komen, maar konden meteen eten meenemen. Einde van de ochtend hebben we nog veel kinderen kunnen bezoeken. Fijn om deze kindjes te ontmoeten en meer over hen te weten te komen. Het gaat soms met handen en voeten, omdat er zoveel verschillende talen worden gesproken. Nederlands, Engels, Afrikaans of de volkstalen. Maar we vertalen het voor elkaar en zo krijgen we steeds meer een beeld van het kindje. Na een drukke ochtend kwamen we moe maar voldaan weer terug. Tijd om bij te komen was er niet, want we gingen eten bij Kees en Linda en hun 5 kinderen. Wat was het gezellig om daar mee te eten. We werden hartelijk ontvangen en genoten van heerlijke pompoensoep. Dit gaf ons ook de tijd om wat te praten met elkaar. Fijn dat dit zo kon, we voelden ons heel welkom.

Na de maaltijd is Maarten gaan klussen bij de plot van Pieter en Corina. Jarine en Marielle zijn samen naar de shelter gegaan. Vrouwen die zwanger zijn en die buiten het dorp wonen komen hier vanaf 36 weken zwangerschap om te wachten op hun bevalling. Op deze manier zijn ze dicht bij het ziekenhuis, want hier in Gobabis mogen ze niet thuis bevallen. Deze moeders zijn letterlijk aan het wachten en hebben weinig te doen. Daarom is het mooi als ze bezoek krijgen. Sarah de dochter van Linda speelde op haar gitaar en we zongen de Afrikaanse en Engelse liederen mee. Daarnaast sprak Linda met de vrouwen en las uit de Bijbel. Heel mooi om te zien hoe Linda dit doet. Ondertussen kleurden ze met elkaar en door deze ontspannen setting gingen de vrouwen steeds meer vertellen en vragen stellen. Na deze middag kwamen we weer terug en aten lekkere pannenkoeken bij Gijsbertha en Jac-Louis. We hebben onze nieuwe kok Maarten ontdekt…..