Spesiale ervarings!

We zijn al op de helft van onze reis en voelen ons al een halve Afrikaan! Ja echt, we hopen jullie straks ook dat grappige taaltje een beetje te leren. Al spreken ze hier wel veel verschillende talen, wat dachten jullie van Damara? Klikken en klakken met tongen en dan ook nog iets tegen elkaar zeggen, zo bijzonder!

Vrijdag een heel afwisselend dagje! We hadden ‘s morgens hele andere plannen dan wat we uiteindelijk hebben gedaan, maar daar zijn we intussen aan gewend geraakt. We zouden op zoek gaan naar een straatjongen die bij de supermarkt moest zijn. Wij rondvragen, rondkijken, maar nee, niemand kende de jongen, we zagen ook geen jongen. Jammer! Dan toch maar andere plannen maken! Bij veel mensen moest eten gebracht worden of andere spullen, dus reden we van sloppenwijk naar winkel, naar huisje. Ook stopten we bij een schooltje, Daar konden de kinderen ook wel wat extra’s gebruiken. We reden langs oma Elsie die we gedag zeiden en bezochten ook de Light For the Children school. Al die lieve kleine snoetjes kwamen meteen op ons af. Maar ook stopten we nog bij een groentetuin waar Johanna werkt. Johanna werkt ook elke week in de tuin van het Lighthouse. We hadden zaadjes voor haar gekocht, zodat ze weer lekker aan de slag kon.

Halverwege de middag zijn we samen naar het ziekenhuis gelopen wat aan het einde van de straat staat. Het was drukker dan de laatste keer, volle wachtkamers en ziekenhuisbedden. Geen plek meer? Dan leggen we toch gewoon een matras op de grond? Het is hier de bedoeling dat de moeders bij de kinderen blijven, ze slapen dan ook samen in één bed. Vaak zijn het baby’s of hele jonge kinderen. Ondervoeding is iets wat we veel tegen komen.  Het leek ons leuk om het daar eens op te vrolijken, dus we hadden voor elk kind een ballon meegenomen. Heel verdrietig zat er een klein meisje zonder moeder in haar bed. Zouden we een glimlach op haar gezichtje kunnen laten komen? Veel kinderen kropen even later op de grond om met de ballonnen te spelen. Zelfs de moeders vonden het leuk. Nadat we alle kinderen bezocht hadden zijn we op zoek gegaan naar Franciska, een vrouw die de vorige keer om een Bijbel gevraagd had. Wat waren we blij dat ze er nog was, maar wat was zij blij dat we een geschenk voor haar hadden! Tranen in haar ogen… We gingen met een goed gevoel na een uurtje in het ziekenhuis geweest te zijn weer terug naar het Lighthouse. Daar heeft Jarine spelletjes met de kinderen gedaan en Jacolien een nieuw bord met openingstijden gemaakt voor de school. Weer een zinvolle dag voorbij!

Hellup, toen was er geen water! En het was zooooo heet. Niet douchen dus, niet doortrekken, niet wassen, nou, hoe lang zou het gaan duren? Het heeft wel een dag geduurd, gelukkig waren we zaterdag weg.

Zaterdag, even het werk laten liggen, het was tijd voor iets leuks. Al vroeg waren we op pad gegaan naar Harnas, een plek waar wilde dieren in een kamp zitten. De weg ernaartoe al, zand, zand en nog eens zand, maar wel 100km per uur! Ach, wie kom je nu tegen? We konden leeuwen, apen, luipaarden, wilde honden, krokodillen en nog veel meer dieren zien. We reden mee in een soort jeep en de dieren in het kamp werden gevoerd met vlees. De heel ochtend reden we rond en daarna kwamen we weer bij de lodge. Een ‘platvarken’ met enge slagtandjes en een heel dunne lange staart liep steeds achter ons aan. Totdat hij tegen het stroom aan kwam, hij stoof ervandoor! We hebben heerlijk in het restaurant gegeten en daarna gezwommen. Het was een gezellige dag. Toen we terugkwamen hebben we nog spelletjes gespeeld, gegeten en konden we daarna heerlijk eindelijk douchen!!!

Zondag, we zouden deze dag naar de Bushmannen gaan, dat is weer een andere gemeente dan waar we vorige week heengingen. Maar ja het regende, zouden ze dan wel komen? Als het fors regent hier, wat overigens misschien vijf keer per jaar gebeurd, ligt gelijk alles stil. Maar toch kwamen er nog wel meer dan 10 mensen naar de kerk. Eerst even de ruimte verbouwen. Een paar mensen zaten op de tafeltjes van de school, want we zaten in een klaslokaal. Improviseren, dat kunnen ze hier wel! Het was weer totaal anders dan de vorige keer. Rustiger, luisteren naar elkaars ervaringen, maar natuurlijk ook het luisteren naar wat de Bijbel te zeggen heeft. Jac-Louis vertelde aan de hand van een kort stukje tekst hoe men praktisch volgens de Bijbel kan leven. Ook werd er veel gezongen, wat toch bijzonder blijft!

s Middags zijn we na het rusten naar het ziekenhuis gegaan. De vrouw die een paar dagen geleden kwam aanlopen en vertelde over haar dochtertje die alleen maar water dronk, was nu al een paar dagen met haar in het ziekenhuis. Tijd om haar te bezoeken. Wat was ze blij ons te zien. We hadden ook wat voor haar meegenomen waar ze erg dankbaar voor was. Door andere moeders werden we herkend van de ballonnen, sommigen gebaarden er zelfs bij. Nee helaas, vandaag geen ballonnen! We zagen ook trieste dingen. Een heel klein kindje die erg ondervoed was, zou ze het wel overleven?

Nadat we terug kwamen uit het ziekenhuis hebben we gezellig spelletjes gedaan en daarna zijn we naar de bijbelstudie van de blanke Afrikanen gegaan. Dit keer was het weer ergens anders, die persoon waar het nu was leidde ook de avond. Weer een bijzondere ervaring!

Maandag, na een nacht met enge geluiden, stemmen en een deur die open ging en we weer verder gingen slapen, wachtte daarna het werk weer! Jarine was al heel vroeg opgestaan en arriveerde om kwart voor 7 op school om als onderwijsassistente in de klas te werken. Maar, waar bleef de juf? Kwam niet opdagen, dus alle kinderen moesten verdeeld worden over de andere klassen. 30 kinderen in een mini klasje, respect! Een leuke ervaring, vooral als alle kinderen in de pauze aan je plakken! Allemaal een stukje rok, een vinger of een plukje haar, dan heeft iedereen zijn zin. Toen de school weer uit ging om 12 uur is Jarine met Jac-Louis de sloppenwijk in gegaan. Er moesten nog wat mensen bezocht worden en terwijl hij met de mensen in gesprek ging kon zij de kinderen vermaken. Nou dat blijft geweldig, de kinderen hangen aan je lippen en vinden vooral de liedjes erg leuk!

Jacolien is vanmorgen op stap gegaan. Vorige week zijn er plannen gemaakt om speelgoed van hout te maken, dus nu moest er gekeken worden wat het allemaal zou kosten. Een heerlijke ochtendwandeling met veel starende mensen. Het was zoeken en zoeken. Tsja en klittenband? Hoe vraag je dat in het Engels? Na tien minuten waren we eruit, helaas dat hadden ze niet. Toen een stukje verder gelopen, wie weet hadden ze bij de volgende bouwmarkt meer keus. De houtafdeling? Die is buiten! Allemaal kerels die dachten, wat moet die hier. Maar wat er nodig was hadden ze ook daar niet. Dan maar een andere creatieve oplossing bedenken, snel weer op pad naar huis, want het begon intussen weer lekker te regenen! Verder heeft Jacolien allerlei taal, reken, lees en schrijfmateriaal gemaakt. Leuk in het Afrikaans, daar konden we vanmiddag gelijk mee aan de slag!

s Middags zijn we allebei weer naar de huiswerkklassen van de sponsorkinderen gegaan en konden we allerlei nieuw materiaal aanbieden. Het was een gezellige middag, de kinderen leren ons steeds beter kennen!