'n baie spesiale reis is verby!

Dankbaar! Dat is wel iets wat we nu ervaren! We zijn inmiddels veilig geland, maar we zijn ontzettend dankbaar dat we de afgelopen weken een kijkje in Gobabis mochten nemen!

Woensdagochtend zijn we al vroeg op weg gegaan naar Windhoek. Daarvoor natuurlijk eerst afscheid nemen van Gijsbertha die bij de lieve kinderen Adam en Zoë zou blijven en natuurlijk van de baby’s. Nog één knuffel, nog één zwaai, het was echt voorbij! We gingen even later op pad met een volle auto. Één van de sponsorkinderen moest naar de orthodontist in Windhoek, zijn oma die hem verzorgt ging ook mee. Ook een wat ouder sponsorkind, Paulus, ging met ons mee. Hij was inmiddels ook een goede bekende van ons geworden, want hij kwam vaak over de vloer bij het Lighthouse

En daar ging de telefoon.... Wat waren we nu weer vergeten?! We maakten snel rechtsomkeer en haalden tien pakjes boter op en een vogelkooi. O, o, er gebeurt ook altijd wel wat. . Maar ook, een vogelkooi? Ja het zou weer een bijzonder dagje worden!

Na twee uur rijden op een lange weg kwamen we in Windhoek aan. We stopten eerst bij de orthodontist en vervolgens werden wij in een soort hoofdstraat afgezet en konden we nog een paar uurtjes de toerist uithangen. Nou, dat hebben we geweten. Gelijk kwamen de mensen op ons af om souveniertjes aan ons te verkopen. We probeerden er overal wel minstens de helft af te krijgen. Lukte het niet? Dan liepen we door, maar grappig genoeg riepen ze ons dan weer terug en hadden we het toch voor elkaar. Hele bijzondere dingen kwamen we tegen die we graag in Nederland willen laten zien.

Nadat we een poosje rondgelopen hadden zijn we ergens gaan eten. We hadden niet veel tijd en wilden wel iets warms, dus vroegen dit ook aan een soort ober bij een restaurantje. Iets warms was zeker mogelijk. Nou een lekkere wrap met kip? Helaas, hij kwam terug met de mededeling dat het niet op voorraad was. Oké, hoe snel duurt het maken van de lasagne? Vijf minuten… Het werden 15-20 minuten en we kregen een koude hap lasagne op ons bord. Om toch maar iets te eten hebben we het weggewerkt en zijn we even later opgepikt door Jac-Louis. Maar ja en toen? We hadden een uurtje over en reden wat heen en weer. Om drie uur zou er een overleg zijn bij een restaurantje met iemand van Side by Side, de gehandicaptenzorgorganisatie in Windhoek. Omdat er nog best wel tijd over was werden we bij een winkelcentrum afgezet. Nadat we zagen wat voor winkels er waren bedachten we dat we wel op zoek konden gaan naar een elektrische citruspers voor J en G. Want ja, daar hadden ze al zo lang naar gezocht. Maar ook wij konden niet duidelijk maken wat we bedoelden, of eigenlijk snapten zij niet wat wij bedoelden. Dan kwamen ze met een blender aan en ze stuurden ons van het kastje naar de muur. Uiteindelijk gaven we het maar op en zijn we lekker gaan zitten en hadden we allebei een smoothie besteld. Dat duurde zooooo lang, maar uiteindelijk kwam de vrouw aan met één glas en met de mededeling dat de aardbeien op waren en dat ze er daarom maar één had gemaakt. Tsja, dan willen we graag nog een rietje, dan doen we toch gewoon samen? Ze keek ons heel raar aan maar gaf er toch één. Maar goed dat we allebei de helft hoefden op te drinken, want we kregen toch een brandende keel.... Het was pure gember! We dachten dat we gezond bezig waren, maar wisten niet hoe snel we water erachteraan moesten drinken.

Even later hadden we afgesproken met Side by Side en Jac-Louis. Wat een interessant gesprek! Vol vuur vertelde deze vrouw hoe ze de gehandicaptenorganisatie had opgezet en wat in haar werk allemaal belangrijk was. We konden echt wat van haar leren. Maar uiteindelijk was het doel dat we wisten welke stappen er gezet moeten worden om zoiets ook in Gobabis op te zetten. Hierover zijn ook wat tips gegeven. We hebben aangeboden dat we over dit traject graag op de hoogte gehouden willen worden omdat het ook veel raakvlakken heeft met ons werk. Het zou zoveel meerwaarde hebben als ook in Gobabis de kinderen met een beperking een zinvolle dag zouden kunnen hebben! Graag zetten we ons daarvoor in.
Na een fijn gesprek zijn we weer op pad gegaan. Volgende adres, kanaries! Voor een kennis uit Gobabis zouden er wat kanaries mee moeten komen vanuit Windhoek, dus even later zat de oma met piepende kanaries in een kooitje op schoot. En dat ging nog wel een paar uurtjes duren….

Want daar was het moment dat we afgezet zouden worden bij het vliegveld. En wat een regen ineens! We moesten snel uit de auto rennen, waren gelijk drijfnat. We namen toen ook afscheid van Jac-Louis en zijn naar binnen gegaan. Het onweerde inmiddels ook flink. Gelukkig verliep het inchecken heel goed en konden we na een uurtje lekker gaan zitten, eerst maar even wat eten!

Rond acht uur waren we klaar om de lucht in te gaan. Gelukkig wat vroeger dan de vorige keer, dus we bedachten dat we wel iets konden gaan doen. Nou we hadden een zinvol uurtje! In de stad hadden we een reisspelletje Rummikub gekocht, maar we maakten het doosje open en zagen heeeeele kleine witte steentjes. Alle nummertjes moesten er nog opgeplakt worden, wat een werk, maar heerlijk! Lekker wat te doen!
Het eten wat ze langs kwamen brengen hadden we dit keer maar overgeslagen, die geur al! Drinken was wel lekker. Nadat we dat op hadden stond het op ons tafeltje. Even later dommelde we weg, maar na een tijd schrok Jacolien wakker doordat ze ijsklontjes en citroenrasp over haar schoot heen kreeg. De stewardess heel verschrikt, maar wij schrokken wakker. Oeps, dat ging niet helemaal goed! Verder verliep de nacht rustig en de vlucht voorspoedig. We landden op tijd en waren snel uitgecheckt. Nu nog even onze laatste blog afschrijven en dan… Lekker weer aan het werk! 

Wat hebben we een leerzame, bijzondere en waardevolle tijd gehad in Namibië. We hebben veel geleerd over de cultuur, maar ook over onszelf.... We willen Gijsbertha en Jac-Louis enorm bedanken voor de fijne weken. We hebben de gastvrijheid erg gewaardeerd en genoten altijd volop van alle verhalen.  En wat was het leuk dat we ook een kijkje mochten nemen in de gehandicaptenzorg in Namibië. We nemen veel ervaringen mee naar Nederland.... We hopen vooral de Afrikaanse rust mee te nemen ;-). Ook vonden we het waardevol om tijdens deze reis meer te leren over het geloof. Het samen praten over de Bijbel en samen bidden. We willen Gijsbertha en Jac-Louis Gods zegen toe wensen in hun prachtige maar ook moeilijke werk. Iedereen bedankt voor het volgen van onze blog.... 
Heel veel liefs,
Jacolien en Jarine